Advertisement
 
سورة الحجر

15. Al-Hijr | 99 verses | The Rock | Meccan

Search | Recitation | Topics | Uthmani Script | Words | Quran Teacher

Bismi Allahi alrrahmani alrraheemi
1. الر ـ این [آیات بلندمرتبه] آیات کتاب الهی و آیات قرآنِ روشنگر [با عظمت] است.
2. کافران [هنگام روبرو شدن با عذاب] چه بسا آرزو می کنند که کاش تسلیم [فرمان های خدا] بودند.
3. بگذارشان تا بخورند و [با لذایذ مادی و زودگذر] کامرانی کنند، و آرزوها، سرگرمشان نماید؛ سپس [حقّانیّت اسلام و فرجام شوم خود را] خواهند فهمید.
4. و هیچ شهری را [به خاطر فساد فراگیرش] نابود نکردیم مگر اینکه برای آن سرنوشتی معین [وروزگار ودوره ای تغییرناپذیر] بود.
5. هیچ ملتی از اجل معین خود نه پیش می افتد و نه پس می ماند.
6. و گفتند: ای کسی که قرآن بر او نازل شده! قطعاً تو دیوانه ای!
7. اگر [درباره پیامبری ات] راست می گویی، چرا فرشتگان را نزد ما نمی آوری؟!
8. [اینان بدانند که] ما فرشتگان را جز به درستی و راستی نازل نمی کنیم، و در آن هنگام [که نازل شوند، این منکران لجوج از دچار شدن به عذاب] مهلت نمی یابند.
9. همانا ما قرآن را نازل کردیم، و یقیناً ما نگهبان آن [از تحریف و زوال] هستیم.
10. و بی تردید ما پیش از تو هم پیامبرانی را در امت های پیشین فرستادیم.
11. و هیچ پیامبری به سوی آنان نمی آمد مگر آنکه او را مسخره می کردند.
12. ما این گونه [که قابل فهمیدن باشد] قرآن را وارد قلوب بدکاران می کنیم.
13. [با این همه] به آن ایمان نمی آورند، و البته روش پیشینیان هم [در مسخره کردن آیات خدا و استهزای پیامبران] به همین صورت بوده است.
14. و اگر [برای دریافت حقایق ومعارف] دری از آسمان به روی آنان بگشاییم، که همواره از آن بالا روند.
15. باز خواهند گفت: یقیناً ما چشم بندی شده ایم، بلکه گروهی جادو شده هستیم.
16. به راستی که ما در آسمان، برج هایی قرار دادیم و آن را برای بینندگان [به شکل صورت های فلکی] آراستیم.
17. و آن را از هر شیطان رانده شده ای حفظ کردیم.
18. مگر آنکه دزدانه [خبرهای عالم بالا را] بشنود، که شهابی روشن او را دنبال می کند.
19. و زمین را گستراندیم و در آن کوه های استوار افکندیم، واز هر گیاه موزون وسنجیده ای در آن رویاندیم.
20. و در آن برای شما و کسانی که روزی دهنده آنان نیستید، انواع وسایل و ابزار معیشت قرار دادیم.
21. و هیچ چیزی نیست مگر آنکه خزانه هایش نزد ماست، و آن را جز به اندازه معین نازل نمی کنیم.
22. و بادها را باردار کننده فرستادیم، و از آسمان آبی نازل کردیم و شما را با آن سیراب ساختیم و شما ذخیره کننده آن نیستید.
23. و یقیناً ماییم که حیات می دهیم، و می میرانیم و ما وارث [جهان و جهانیان] هستیم.
24. و بی تردید [حالات، اعمال و شمار] پیشینیانِ شما و آیندگانتان را می دانیم.
25. و مسلماً پروردگار توست که محشورشان می کند؛ زیرا او حکیم و داناست.
26. و ما انسان را از گِلی خشک که برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ است، آفریدیم.
27. و جن را پیش از آن از آتشی سوزان و بی دود پدید آوردیم.
28. و [یاد کن] هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: من بشری از گِل خشک که برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ است، می آفرینم.
29. پس چون او را درست و نیکو گردانم و از روح خود در او بدمم، برای او سجده کنان بیفتید.
30. پس همه فرشتگان بدون استثناء سجده کردند.
31. مگر ابلیس که از اینکه با سجده کنان باشد، امتناع کرد.
32. [خدا] گفت: ای ابلیس! تو را چه شده که با سجده کنان نیستی؟
33. گفت: من آن نیستم که برای بشری که او را از گلی خشک و برگرفته از لجنی متعفّن و تیره رنگ آفریدی، سجده کنم!!
34. [خدا] گفت: از این [جایگاه والا که مقام مقربان است] بیرون رو که رانده شده ای،
35. و بی تردید تا روز قیامت لعنت بر تو خواهد بود.
36. گفت: پروردگارا! پس مرا تا روزی که [همگان] برانگیخته می شوند، مهلت ده.
37. [خدا] گفت: تو از مهلت یافتگانی،
38. تا روز [آن] وقت معین.
39. گفت: پروردگارا! به سبب اینکه مرا گمراه نمودی، من هم یقیناً [همه کارهای زشت را] در زمین برای آنان می آرایم [تا ارتکاب زشتی ها برای آنان آسان شود] و مسلماً همه را گمراه می کنم.
40. مگر [آن] بندگانت را که خالص شدگانِ [از هر نوع آلودگی ظاهری و باطنی] اند.
41. خدا فرمود: این [پیراسته شدن از هر ناخالصی] راهی است مستقیم [که تحقّقش در وجود بندگان مخلصم] برعهده من [است.]
42. قطعاً تو را بر بندگانم تسلّطی نیست، مگر بر گمراهانی که از تو پیروی می کنند.
43. و مسلماً دوزخ، وعده گاه همگی آنان است.
44. برای آن هفت در است، برای هر دری گروهی از پیروان شیطان تقسیم شده اند.
45. به یقین، پرهیزکاران در بهشت ها و چشمه سارها هستند.
46. [به آنان گویند:] با سلامت و امنیت وارد آنجا شوید.
47. و آنچه از دشمنی و کینه در سینه هایشان بوده برکنده ایم که برادروار بر تخت هایی روبروی یکدیگرند.
48. در آنجا خستگی و رنجی به آنان نمی رسد و هیچ گاه از آنجا اخراج نمی شوند.
49. به بندگانم خبر ده که یقیناً من [نسبت به مؤمنان] بسیار آمرزنده و مهربانم.
50. و اینکه عذابم [برای مجرمان] همان عذاب دردناک است.
51. و نیز آنان را از مهمانان ابراهیم خبر ده.
52. هنگامی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. [ابراهیم] گفت: ما از شما ترسانیم.
53. گفتند: نترس که ما تو را به پسری دانا مژده می دهیم.
54. گفت: آیا با آنکه پیری به من رسید، مژده ام می دهید؟ به چه مژده می دهید؟
55. گفتند: تو را به بشارتی درست و به حق [که واقع شدنی است] مژده دادیم؛ بنابراین از ناامیدان مباش.
56. گفت: چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش ناامید می شود؟!
57. [سپس] گفت: ای فرستادگان! کار مهم شما چیست؟
58. گفتند: ما به سوی قومی گنهکار فرستاده شده ایم [تا نابودشان کنیم.]
59. مگر خاندان لوط را که قطعاً همه آنان را نجات می دهیم،
60. مگر همسرش را که [به سبب روی گردانی اش از حق] مقدّر کرده ایم از بازماندگان [در شهر و نابودشوندگان] باشد.
61. پس هنگامی که فرستادگان خدا نزد خاندان لوط آمدند،
62. لوط گفت: بی تردید شما گروهی ناشناخته اید.
63. گفتند: [نه، ما آشنا هستیم] با چیزی نزد تو آمده ایم که قومت همواره در آن تردید داشتند.
64. و ما واقعیتی قطعی و مسلّم را [که همان عذاب الهی است، جهت نابودی مردم] برای تو آورده ایم و یقیناً راستگوییم.
65. پس [چون] پاره ای از شب [گذشت] خاندانت را کوچ ده و خودت دنبال آنان برو و هیچ یک از شما [به شهر] بازنگردد، و آنجا که مأمور هستید، بروید.
66. ما [کیفیت] این حادثه [بزرگ] را به او وحی کردیم که هنگامی که مجرمان وارد صبح شوند، بنیادشان برکنده خواهد شد.
67. و اهل شهر [با آگاه شدن از مهمانان لوط] شادی کنان [به خانه لوط] آمدند.
68. لوط گفت: اینان مهمانان منند، آبروی مرا نبرید.
69. از خدا پروا کنید و مرا [نزد مهمانانم] خوار و بی مقدار نسازید.
70. گفتند: مگر ما تو را [از مهمان کردن] مردمان نهی نکردیم؟
71. [لوط] گفت: اگر می خواهید [کار درست و معقولی] انجام دهید، اینان دختران منند [که برای ازدواج مناسبند.]
72. [ای پیامبر!] به جان تو سوگند، آنان در مستی خود فرو رفته و سرگردان بودند.
73. پس به هنگام طلوع آفتاب، صدایی [مرگبار و وحشتناک و غرّشی سهمگین] آنان را فرا گرفت.
74. در نتیجه آن شهر را زیر و رو کردیم و بر آنان سنگ هایی از جنس سنگِ گل باراندیم.
75. قطعاً در این [سرگذشت اَسفبار و حادثه عبرت آموز] نشانه هایی [از قدرت خدا و خواری و رسوایی مجرمان] برای هوشمندان [که جستجوگر علل حوادث اند] وجود دارد.
76. و آن [آثار و بقایای شهر ویران شده قوم لوط] بر سر راهی است که پابرجاست.
77. مسلماً در این [شهر ویران شده] برای مؤمنان نشانه ای [پندآموز] است.
78. و بی تردید اهل ایکه [قوم شعیب] ستمکار بودند.
79. در نتیجه از آنان انتقام گرفتیم، و [آثار] دو شهر نابود شده [قوم لوط و شعیب] بر سر جاده ای آشکار قرار دارد.
80. و به راستی اهل [دیار] حجر [که سرزمینی میان مدینه و شام است] پیامبران را تکذیب کردند.
81. و ما آیات و نشانه های خود را به آنان نشان دادیم، ولی از آنان روی گردان شدند.
82. و همواره از کوه ها خانه ها می تراشیدند در حالی که [به خیال خود به سبب استحکام آن خانه ها] ایمن [از حوادث] بودند.
83. پس هنگامی که به صبح درآمدند، صدایی [مرگبار و وحشتناک و غرّشی سهمگین] آنان را فرا گرفت.
84. و آنچه [از بناهای محکم و استواری که] فراهم می آوردند، عذاب خدا را از آنان دفع نکرد.
85. و آسمان ها و زمین و آنچه را میان آن دوتاست، جز به حق نیافریدیم، و بی تردید قیامت آمدنی است؛ پس [در برابر ناهنجاری های مردم] گذشتی کریمانه داشته باش.
86. یقیناً پروردگارت همان آفریننده داناست.
87. و به راستی که هفت آیه از مثانی [یعنی سوره حمد] و قرآن بزرگ را به تو عطا کردیم.
88. بنابراین به امکانات مادی [و ثروت و اولادی] که برخی از گروه های آنان را از آن برخوردار کردیم، چشم مدوز، و بر آنان [به سبب اینکه پذیرای حق نیستند] اندوه مخور، وپر و بال [لطف و مهربانیِ] خود را برای مؤمنان فرو گیر.
89. و [به اخلال گران در امر دین] بگو: بی تردید من بیم دهنده آشکارم.
90. [عذابی به سوی شما می فرستیم] همان گونه که بر تفرقه افکنان [در دین] فرستادیم.
91. همانان که قرآن را بخش بخش کردند [بخشی را پذیرفتند و از پذیرفتن بخشی دیگر روی گرداندند.]
92. به پروردگارت سوگند، قطعاً از همه آنان بازخواست می کنیم.
93. از اعمالی که همواره انجام می داده اند.
94. پس آنچه را به آن مأموری اظهار کن و از مشرکان روی بگردان.
95. که ما [شرّ] استهزا کنندگان را از تو بازداشته ایم.
96. همانان که با خدا معبود دیگری قرار می دهند، پس خواهند دانست [که مرتکب چه خطای بزرگی شده اند و مستحقّ چه عذابی هستند.]
97. ما می دانیم که تو از آنچه [مشرکان] می گویند، دلتنگ می شوی.
98. پس [برای دفع دلتنگی] پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی و از سجده کنان باش.
99. و پروردگارت را تا هنگامی که تو را مرگ بیاید، بندگی کن.

Listen Quran Recitation

Mishary Rashed al-Efasy
Prophet's Mosque (4 Reciters)
Mohammed Siddiq Al Minshawy
Abdullah Basfar
Muhammad Aiyub
Sodais and Shuraim